ยารักษาโรคไข้ตัวร้อนได้อย่างฉับพลันทันที!!!

Atthanij Pokkasap  

กรดอมิโนกลายพันธุ์พื้นๆที่ดื้อยาปฏิชีวนะฝรั่งๆ แค่นั้นเอง...เอายาเขียวไทย กว่า 20 ขนาน มาไล่หา...ก็จะเจอ ยาเขียว เอาอยู่...

ได้ละ ข้อมูลเด็ด สระนี้มีบัวยารักษาโรคไข้ตัวร้อนได้อย่างฉับพลันทันที!!!

   ในปุเรภัตรได้.
   พระสารีบุตรเถระอาพาธ

   [๕๕] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ในพระนครราชคฤห์ ตามพระพุทธาภิรมย์
แล้วเสด็จพระพุทธดำเนินมุ่งไปทางพระนครสาวัตถี  เสด็จจาริกโดยลำดับ ถึงพระนครสาวัตถี
แล้ว  ทราบว่าพระองค์ประทับอยู่ในพระวิหารเชตวัน อารามของอนาถบิณฑิกคหบดี

เขตพระนครสาวัตถีนั้น   วันต่อมา ท่านพระสารีบุตรอาพาธเป็นไข้ตัวร้อน

ท่านพระมหาโมคคัลลานะเข้าไปเยี่ยมท่านพระสารีบุตร ได้ถามท่านพระสารีบุตรว่า

อาวุโส สารีบุตร เมื่อก่อนท่านอาพาธ   เป็นไข้ตัวร้อน รักษาหายด้วยเภสัชอะไร?

ท่านพระสารีบุตรตอบว่า  

รักษาหายด้วยรากบัวและเหง้าบัว.

จึงท่านพระมหาโมคคัลลานะได้หายตัวไปในพระวิหารเชตวันทันที  มาปรากฏอยู่ ณ ริมฝั่ง
สระโบกขรณีมันทากินี  เปรียบเหมือนบุรุษมีกำลังเหยียดแขนที่คู้ หรือคู้แขนที่เหยียด ฉะนั้น
ช้างเชือกหนึ่งได้เห็นท่านพระมหาโมคคัลลานะกำลังมาแต่ไกล   ครั้นแล้วได้กล่าวคำนี้
กะท่านพระมหาโมคคัลลานะว่า  

นิมนต์พระคุณเจ้ามหาโมคคัลลานะมา พระคุณเจ้ามหาโมคคัลลานะมาดีแล้ว

พระคุณเจ้าต้องประสงค์สิ่งไร   ข้าพเจ้าจะถวายสิ่งไร เจ้าข้า?

ท่านพระมหาโมคคัลลานะตอบว่า  

ฉันประสงค์เหง้าบัวและรากบัว จ้ะ.

ช้างเชือกนั้นสั่งช้างอีกเชือกหนึ่งทันทีว่า  

พนาย ผิฉะนั้น เจ้าจงถวายเหง้าบัวและรากบัวแก่พระคุณเจ้า จนพอแก่ความต้องการ.

จึงช้างเชือกที่ถูกใช้นั้นลงสู่สระโบกขรณีมันทากินี  ใช้งวงถอนเหง้าบัวและรากบัวล้างน้ำ
ให้สะอาด  ม้วนเป็นห่อเข้าไปหาท่านพระมหาโมคคัลลานะ

ทันใดนั้น ท่านพระมหาโมคคัลลานะได้หายตัวไปที่ริมฝั่งสระโบกขรณีมันทากินี  มาปรากฏตัวที่พระวิหารเชตวัน  เปรียบเหมือนบุรุษผู้มีกำลัง เหยียดแขนที่คู้ หรือคู้แขนที่เหยียด ฉะนั้น

แม้ช้างเชือกนั้นก็ได้หายไปตรงริมฝั่งสระโบกขรณีมันทากินี  มาปรากฏตัวที่พระวิหารเชตวัน

ได้ประเคนเหง้าบัวและรากบัวแก่ท่านพระมหาโมคคัลลานะ  แล้วหายตัวไปที่พระวิหารเชตะวัน

มาปรากฏตัวที่ริมฝั่งสระโบกขรณีมันทากินี

ลำดับนั้น  ท่านพระมหาโมคคัลลานะน้อมเหง้าบัวและรากบัวเข้าไปถวายท่านพระสารีบุตร

เมื่อท่านพระสารีบุตรฉันเหง้าบัวและรากบัวแล้ว  โรคไข้ตัวร้อนก็หายทันที  เหง้าบัวและรากบัวยังเหลืออยู่มากมาย

ก็แลสมัยนั้นอัตคัดอาหาร  ภิกษุทั้งหลายรับสิ่งของเล็กน้อยแล้วห้ามเสียบ้าง พิจารณา
แล้วห้ามเสียบ้าง  เป็นอันว่าภิกษุสงฆ์ล้วนเป็นผู้ห้ามภัตทั้งนั้น  ภิกษุทั้งหลายรังเกียจไม่รับ
ประเคน.

พระผู้มีพระภาคตรัสอนุญาตแก่ภิกษุทั้งหลายว่า  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  พวกเธอจงรับประเคน
ฉันเถิด  เราอนุญาตให้ภิกษุผู้ฉันเสร็จ ห้ามภัตแล้ว ฉันโภชนะอันไม่เป็นเดน ซึ่งเกิดในป่า
เกิดในสระบัว.
พระพุทธานุญาตผลไม้ที่ใช้เพาะพันธุ์ไม่ได้

Panu Wongpanuvut    หลายขนาน เขียวช่วยได้ 

หมอ สุวิ    ต้องใช้ กระสายยา "น้ำซาวข้าว" + ยาเขียว จึงจะชนะขาดลอย

เสียดาย น้ำซาวข้าว + ยาเขียว เป็นยาเย็น กินมากไป ก็มีผลต่อการทำงานของตับอีก

ข้าวหนึ่ง ดำปิ๊ดปี๋ เป็นยาดี ชือ "กัญญา" ข้าวตัวนี้จะออกร้อน ก็จัดสดุลย์ยาเอาเนาะ

Atthanij Pokkasap  ต้องบำรุงด้วยยาเขียว ...ส่วนล่างของฟอร์ม

เจอละ แผนที่สระมันทากินีที่มีบัวแก้ไข้ 

สระอโนดาต-น้ำในสระมีสรรพคุณรักษาอาการแน่นท้องในทันทีที่ดื่ม
สระมันทกิณี-รากและเหง้าบัวในสระมีสรรพคุณรักษาอาการไข้ตัวร้อนในทันทีที่กิน
ป.ล.สระอโนดาตเป็นสระปิดไม่มีแสงแดดส่องจึงไม่มีบัวเกิดในสระ

    ก็สระโปกขรณีชื่อมันทากินีนี้กว้าง ๕๐ โยชน์. สระนั้นไม่มีสาหร่าย หรือจอกแหนในที่ประมาณ ๒๕ โยชน์. น้ำนั้นแลย่อมใสเหมือนสีแก้วผลึก. ต่อแต่นั้นมีดงปทุมขาวแผ่ขยายไปกึ่งโยชน์ในน้ำแค่ยืน ตั้งล้อมสระ ๕๐ โยชน์. ถัดจากนั้น อันดับแรกมีดงปทุมแดงขนาดใหญ่ ถัดจากนั้นดงกุมุทแดง. ถัดจากนั้นดงกุมุทขาว ถัดจากนั้นดงอุบลเขียว ถัดจากนั้นดงอุบลแดง ถัดจากนั้นดงข้าวสาลีแดงมีกลิ่นหอม ถัดจากนั้นผลเกิดแต่ต้นไม้เถามีรสอร่อยมีฟักทอง น้ำเต้าและฟักเขียวเป็นต้น ถัดจากนั้นดงอ้อยแผ่ขยายไปกึ่งโยชน์ ในดงอ้อยนั้นมีอ้อยแต่ละต้นขนาดเท่าต้นหมาก ถัดจากนั้นดงกล้วยซึ่งมีคนกินผลสุกถึง ๒ ผลย่อมลำบาก. ถัดจากนั้นดงขนุนมีผลขนาดตุ่ม ถัดจากนั้นดงมะม่วง ป่าชมพู่ ดงมะขวิด. โดยย่อ ในสระนั้นขึ้นชื่อว่าผลไม้ที่กินได้ ไม่พึงกล่าวว่าไม่มี. 

ในเวลาดอกไม้บาน ลมหอบละอองเกสรเป็นเกลียวไปไว้บนใบกอปทุม. ในใบกอปทุมนั้นหยาดน้ำตกเป็นหยดๆ สุกด้วยอาทิตย์เผาย่อมเป็นเหมือนน้ำตาลเคี่ยว. นี่ชื่อว่าโปกขรมธุน้ำหวานบนใบบัว. ช้างทั้งหลายนำโปกขรมธุนั้นมาถวายพระเถระ. รากบัวขนาดเท่าหัวไถ แม้รากบัวนั้น ช้างทั้งหลายก็นำมาถวาย. เหง้าบัวมีขนาดเท่ากลองและใบบัวใหญ่. เหง้าบัวนั้นแต่ละข้อมีน้ำนมประมาณหม้อหนึ่ง เหง้าบัวนั้นช้างทั้งหลายก็นำมาถวาย ช้างทั้งหลายปรุงเมล็ดบัวกับน้ำตาลกรวดถวาย. เอาอ้อยวางบนแผ่นหินแล้วใช้เท้าเหยียบน้ำหวานไหล ออกขังเต็มแอ่งและบ่อ. สุกด้วยอาทิตย์เผากลายเป็นนมก้อนดั่งก้อนหิน นมก้อนนั้น ช้างทั้งหลายก็นำมาถวาย. ในขนุนกล้วยมะม่วงสุกเป็นต้น ไม่จำต้องกล่าวถึง. 

Panu Wongpanuvut    ในเมื่อมีสมองแต่ไม่รู้จักใช้ ธรรมชาติจึงส่งซิก้ามาทำลายสมองประชากรตั้งแต่ในครรภ์ 

Atthanij Pokkasap  กักลมอัสมิตา...ทำให้ในร่างสร้างกรดอมิโนกลายพันธุ์ไม่ได้...ได้ถ่ายทอดออกไปแล้วนะครับ