55.Breaking Dharma PART 54

Breaking Dharma PART 54...!!!
....

สืบเนื่องมาจาก  ภาพเขียนเสด็จลงจากดาวดึงส์

จิตรกรเขียนภาพมันมั่วแบบไม่มีข้อมูลเลย...

รำคาญ ทนไม่ได้..ครับ!!!

อัญเชิญรายละเอียดมาให้อ่านกัน....ดังนี้..

พระศาสดาตรัสว่า ;

"โมคคัลลานะ ผู้ใคร่จะพบเรา จงไปที่นั้นเถิด

ก็แล สังกัสสนคร จากกรุงสาวัตถี มีประมาณ ๓๐ โยชน์

ในทางเท่านี้ กิจที่จะต้องเตรียมเสบียง ย่อมไม่มีแก่ใครๆ

เธอ พึงบอกแก่คนเหล่านั้นว่า

ท่านทั้งหลาย จงเป็นผู้รักษาอุโบสถ ไปดุจ

ไปสู่วิหารใกล้ เพื่อฟังธรรมเถิด"

พระมหาโมคคัลลานะเถระทูลว่า

"ดีละ พระเจ้าข้า"

แล้วได้บอกตามรับสั่ง

พระศาสดาเสด็จจำพรรษา ล่วงถึงวันปวารณาแล้ว

ตรัสบอกแก่ท้าวสักกะว่า

"มหาบพิตร อาตมภาพจักไปสู่ถิ่นมนุษย์"

ท้าวสักกะทรงนิรมิตบันได ๓ ชนิด คือ

บันไดทองคำ บันไดแก้วมณี บันไดเงิน

เชิงบันไดเหล่านั้นตั้งอยู่แล้วที่ประตูสังกัสสนคร

หัวบันไดเหล่านั้น ตั้งอยู่แล้วที่ยอดเขาสิเนรุ

ในบันไดเหล่านั้น บันไดทองได้มีในข้างเบื้องขวา เพื่อพวกเทวดา

บันไดเงิน ได้มีในข้างเบื้องซ้าย เพื่อมหาพรหมทั้งหลาย

บันไดแก้วมณี ได้มีในท่ามกลาง เพื่อพระตถาคต

พระศาสดา ประทับยืนอยู่บนยอดเขาสิเนรุ

ทรงทำ ยมกปาฏิหาริย์ ในกาลที่เสด็จลงจากเทวโลก

ทรงแลดูข้างบนแล้ว

สถานที่อันพระองค์ทรงแลดูแล้วทั้งหลาย

ได้มีเนิน เป็นอันเดียวกัน จนถึงพรหมโลก

ทรงแลดูข้างล่าง

สถานที่อันพระองค์ทรงแลดูแล้ว

ได้มีเนินเป็นอันเดียวกัน จนถึงอเวจี

ทรงแลดูทิศใหญ่ และทิศเฉียงทั้งหลาย

จักรวาลหลายแสน ได้มีเนินเป็นอันเดียวกันแล้ว

(หมายถึงทำสนามเวลาในมิติเวลาเชิงซ้อนทั้งหมดของสนามเวลา

ที่รองรับดาราจักรทางช้างเผือกในอยู่ในระนาบเดียวกันทั้งหมด คือ

มีมิติเวลาเดียวกัน..เพื่อ....)

เทวดาเห็นพวกมนุษย์ แม้พวกมนุษย์ ก็เห็นพวกเทวดา

พวกเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ต่างเห็นกันแล้วเฉพาะหน้าทีเดียว

พระผู้มีพระภาค ทรงเปล่งพระฉัพพัณณรังสีไปแล้ว

มนุษย์ในบริษัทซึ่งมีปริมณฑล ๓๖ โยชน์ (ประมาณ ๖๐๐ กิโลเมตร)

แม้คนหนึ่ง เมื่อแลดูสิริของพระพุทธเจ้าในวันนั้นแล้ว

ชื่อว่า ไม่ปรารถนาความเป็นพระพุทธเจ้า มิได้มีเลย

(หมายถึงอิ่มใจ ชื่นใจ จนอยากเป็นอย่างพระพุทธเจ้ากันทั้งหมด)

พวกเทวดา ลงทางบันไดทอง

พวกมหาพรหมลงทางบันไดเงิน

พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เสด็จลงทางบันไดแก้วมณี

เทพบุตรนักฟ้อน ชื่อ ปัญจสิขะ ถือพิณสีเหลืองดุจผลมะตูม

ยืนอยู่ ณ ข้างเบื้องขวา

ทำบูชาด้วยการฟ้อนแด่พระศาสดาลงมา

(ปัญจสิงขรคันธรรพเทวบุตร. เป็นคนธรรพ์มีผมมัดจุก ๕ จุกบนศรีษะ ถือพิณ  ที่แต่เดิมเป็นของพระยามารทำตกไว้คราวหาวิญญาณของท่านพระโคธิกะเถระ..อรหันต์ที่ดับขันธปรินิพพานพร้อมด้วยการฆ่าตัวตายไม่เจอ   เลยตกใจทำพิณตก)

มาตลีสังคาหกเทพบุตร ยืนนะข้างเบื้องซ้าย

ถือของหอมระเบียบและดอกไม้อันเป็นทิพย์

นมัสการอยู่ ทำบูชาแล้วลงมา

(มาตลี ฯ  คือ ท้าวมาตุลีเทพบุตร  นายสารถี

เวชยันตร์ปราสาทเมื่อกลายเป็นเป็นราชรถ และ

เป็นองค์เดินเก็บโพยความชั่วความดีของมนุษย์   

จากพระภูมิเจ้าที่ทั้งหลายในคืน ขึ้นแรม ๘ ค่ำ ด้วย)

ท้าวมหาพรหมกั้นฉัตร

ท้าวสุยามถือพัดวาลวิชนี

พระศาสดา เสด็จลงมาพร้อมด้วยบริวารนี้

หยุดประทับอยู่ที่ ประตูสังกัสสนคร

(มีพระสารีบุตรและสัทธาวิหาริก..ลูกศิษย์ยืนต้อนรับอยู่เพราะพระสารีบุตรกะคณะจำพรรษากันที่สังกัสสนคร)

แม้พระสารีบุตรเถระ มาถวายบังคมพระศาสดาแล้ว

ได้ประกาศความยินดีของตนว่า;

"พระศาสดา ผู้มีถ้อยคำอันไพเราะ ทรงเป็นอาจารย์แห่งคณะ

เสด็จมาจากดาวดึงส์อย่างนี้ เรายังไม่เห็น

หรือไม่ได้ยินต่อใครๆ ในกาลก่อนแต่นี้"

พระศาสดาตรัสตอบพระสารีบุตรเถระว่า

"พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเหล่าใด เป็นปราชญ์ ขวนขวายในฌาน

ยินดีแล้วในธรรมที่เข้าไปสงบ ด้วยสามารถแห่งการออก

แม้เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ก็ย่อมกระหยิ่มต่อ

พระสัมพุทธเจ้าเหล่านั้น ผู้มีสติ"

(ธรรมแห่งความสงบ..นิโรธ  ต้องเข้าฌานก่อนแล้วออกจากฌานจึงได้)

ได้ยินว่า

การทำยมกปาฏิการิย์แล้วจำพรรษาในเทวโลก

แล้วเสด็จลงที่ประตูสังกัสสนคร

อันพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ไม่ทรงละแล้วแล

(คือเป็น ประเพณี ของพระพุทธเจ้า ทุกพระองค์)

ก็สถานที่พระบาทเบื้องขวาประดิษฐาน ณ ที่เสด็จลงนั้น

มีนามว่า *อจลเจติยสถาน*

... ...ฯลฯ...

จาก เรื่องยมกปาฏิหาริย์  พุทธวรรควรรณนา

พระธัมมปทัฏฐกถาแปล ภาค ๖

Atthanij Pokkasap ถ่ายทอด

04:40 น. คืนของขึ้น ๑๔ ค่ำ เดือน ๑๑ ศุกร์ ๑๘ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๖

...บันทึกการจาริกธรรมของท่านพระภิกษุสวนจาง (ถังซัมจั๋ง  เดินทางมาอินเดีย พ.ศ.๑๑๗๒-๑๑๘๘) 
เรียก สังกัสสนครว่า ประเทศกปิต  

ปัจจุบัน เป็นซากเนินใหญ่   แขกเรียก อตรันชิเขร  อยู่บนฝั่งแม่น้ำ กาลีนที  สี่ไมล์ไปทางทิศใต้ของเมืองการสนา 
และ 8 ไมล์ไปทางทิศเหนือจากเมืองเอตา บนถนนสาย กราวน์ดทรังค์    

...ราชาหลายรุ่นนำอิฐหินมาสร้างเป็นบันไดไว้ตามเรื่องแล้วสละเพชรพลอยเครื่องประดับตนถวายเป็นพุทธบูชาประดับบันไดนั้น   พร้อมสร้างวิหารใหญ่คร่อมบันไดไว้ด้วยโดยในวิหารมีพระพุทธรูปหิน พระอินทร์พระพรหมอยู่ข้างซ้ายขวาพระพุทธรูป..นี้เป็นบันทึก  ที่พระถังซัมจั๋งได้ไปกราบนมัสการมา...พร้อมรายงานด้วยว่า  ข้างวิหาร มีเสาอโศกสูง ๗ ฟุต กับข้างเสาเป็นแท่นหินยาว ๕๐ ก้าว สูง ๗ ฟุต  เป็นที่ซึ่งพระพุทธเจ้าเคยใช้เดินจงกรมด้วย

...การประทับยืน มองบน มองล่างตอนที่เสด็จมาถึงเชิงบันได้นั้น  เป็นที่มาของพระพุทธรูป....* ปางเปิดโลก * ด้วย..
ฉะนั้นใครบูชาพระพุทธรูปปางเปิดโลก  นอกจากสามารถเห็น อมนุษย์ที่ ๓๒ ภพภูมิแล้วต้องเห็นมนุษย์ ต่างดาว ด้วย!!!

...วาดเป็นแต่ลายเส้นรูปคน  วาดธรรมชาติอื่นๆ มะเป็นเรยยย..แต่ที่แน่ๆ...อ่านลายแทงในจิตรกรรมฝาผนังวัดที่บอกที่ซ่อนกรุ ของทุกวัด ออกละกัน...

...อันนี้ไม่เคยเรียน...อยากทำก็ทำได้เลย...ลายเส้นมวยไทยนั่น  คือการเขียนครั้งแรกสุดในชีวิตด้วย ยังมีงานปั้น  
งานแกะสลัก...อีก..ประเภท  อยากทำก็ทำได้เลย ทั้งนั้น...เครื่องมือพร้อม   

จะเอาภาพปั้น มาลงให้ดู..(ปั้นปูนซีเมนต์  มือเปล่าสดๆนี่ล่ะ)

...จิตรกรรมไทยสูงสุด  เป็นภาพฮาโลแกรมออกมาเคลื่อนไหวย้ายจากฝาผนังหนึ่งกลับเข้าอีกฝาผนังหนึ่งเชียวนะ  
เรียกว่า ปรากฏการณ์ช้อยนางรำ....เรื่องที่ชาวโลกไม่รู้   จะรู้เยอะอยู่...

                                                                                  ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

  

* Story & Photos by  Atthanij Pokkasap