51.Breaking Dharma PART 50

Breaking Dharma PART 50...!!!
....


ปุจฉา ;

การให้ (ทาน) โดยไม่เคารพ หรือ

ให้แบบประชด แล้วจะเป็นอย่างไร?

วิสัชนา ;

เกิดเป็นเปรต หิวกระหาย กินปกติไม่ได้

ต้องกินตามวิธีที่ตนทำไว้นั้นๆ

คติกรรม ที่ได้เกิดขึ้นแล้ว..

เปรตตนหนึ่ง ปรากฏตัวถามท่านพระมหาโมคคัลลานเถระว่า

(๑๒๕) ไร่อ้อยใหญ่นี้เกิดแก่ข้าพเจ้า เป็นผลบุญไม่น้อย

แต่เดี๋ยวนี้ ข้าพเจ้ากินอ้อยนั้นไม่ได้

ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ขอท่านโปรดบอก

นี้เป็นผลแห่งกรรมอะไร

ข้าพเจ้าย่อมเดือดร้อน จะกัดกินพยายามตะเกียกตะกาย

เพื่อจะบริโภคสักหน่อยก็ไม่สมหวัง กำลังก็สิ้นลง บ่นเพ้อนัก

นี้เป็นผลแห่งกรรมอะไร

อนึ่ง ข้าพเจ้าถูกความหิวและความกระหายเบียดเบียน

แล้วหมุนล้มไปที่แผ่นดิน กลิ้งเกลือกไปมา ดุจปลาดิ้นรนอยู่ในที่ร้อน

เมื่อข้าพเจ้าร้องไห้อยู่

สัตว์ทั้งหลายย่อมพากันมากินน้ำตาของข้าพเจ้า

ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ขอท่านโปรดบอก

นี้เป็นผลแห่งกรรมอะไร

ข้าพเจ้าเป็นผู้หิวกระหายลำบาก ดิ้นรนไปมา

ย่อมไม่ประสบความสุขที่น่ายินดี

ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ข้าพเจ้าขอถามเนื้อความนั้นกับท่าน

ข้าพเจ้าจะพึงบริโภคอ้อยได้อย่างไร?

ท่านพระมหาโมคคัลลานเถระ กล่าวว่า

เมื่อชาติก่อน ท่านเกิดเป็นมนุษย์

ได้ทำกรรมไว้ด้วยตัวเอง เราจะบอกเนื้อความนั้นกับท่าน

ขอท่านจงฟัง แล้วจำเนื้อความข้อนั้นไว้

ท่านนั้น เดินกัดกินอ้อยไป

และมีบุรุษคนหนึ่งเดินตามหลังท่านไป เขาหวังจะกินอ้อย

จึงบอกแก่ท่าน ว่าขอท่านพึงให้อ้อยเถิด

ท่านก็มิได้พูดอะไรๆแก่เขา

เขาจึงได้พูดวิงวอน ท่านก็ไม่ได้พูดตอบว่า

และท่านนั้นได้ให้อ้อยแก่บุรุษนั้นโดยข้างหลัง

นี้เป็นผลแห่งกรรมนั้น

เชิญท่านพึงไปถือเอาอ้อยข้างหลังสิ

ครั้นถือเอาได้แล้ว จงเอี้ยวตัวหันหลังกินให้อิ่มหนำเถิด

เพราะเหตุนั้นแหละ ท่านจักเป็นผู้เบิกบานร่าเริงบันเทิงใจ

เปรตนั้นได้ไปถือเอาอ้อยโดยข้างหลังแล้ว

จึงได้กินอ้อยนั้นจนอิ่มหนำ

เพราะเหตุนั้นแล เปรตนั้นได้เป็นผู้เบิกบานร่าเริงบันเทิงใจ ฯ

จาก อุจฉุเปตวัตถุ ว่าด้วยบุพพกรรมของเปรตกินอ้อย

ข้อ (๑๒๕) เปตวัตถุ ขุททกนิกาย ไตรปิฎก สยามรัฐ เล่ม ๒๖/๔๕

Atthanij Pokkasap ถ่ายทอดจากพระบาลี

07L00 น. ขึ้น ๓ ค่ำ เดือน ๑๑ วันจันทร์ที่ ๗ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๖

...มาร่าเริงบันเทิงใจแบบเปรตๆ กันเถอะ...

ย้ำอีกครั้ง..บาลี เป็นเพียงแผนที่กว้างๆ สำหรับนักท่องเที่ยวที่จะเดินทางไปนิพพาน

นักท่องเที่ยวที่อหังการเก่งเอง  ที่คิดเอาเองว่าสามารถเดินทางไปโดยไม่ต้องอาศัยแผนที่

(คุยว่าไม่ยึดติดในคัมภีร์น่ะล่ะครับ)  ก็ขอให้เก่งให้ตลอดละกัน...

...การออกแบบอารมณ์ให้กับจิต  ก็เหมือนการกรอกข้อมูลพื้นฐานให้เครื่องคอม ครับ...

ไม่รู้เทคนิค สักแต่ว่ากดปุ่มได้..ไม่พอครับ..ฉันใดฉันนั้น

                                                                                                     ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

  

* Story & Photos by  Atthanij Pokkasap