43.Breaking Dharma PART 42

Breaking Dharma PART 42...!!!
....

พระพุทธศาสนา ค้นพบ ปรากฏการณ์เวลา

ใน พ.ศ. ๓๙๒

คิง เมนันเดอร์ (มิลินทราช) กษัตริย์นักปราชญ์กรีก มหาราชาผู้ยิ่งใหญ่ปกครองอาณาจักรตลอด

ลุ่มแม่น้ำกาบูล  จดลุ่มแม่น้ำสินธุ  ทะลุลุ่มแม่น้ำคงคาใน ช่วงคาบ พุทธศตวรรษที่ ๔ และที่ ๕

คุยเรื่อง..การค้นพบ ปรากฏการณ์เวลาของพระพุทธศาสนา กับท่านพระนาคเสน มีความว่า ดัง นี้...ครับ..

"ราชา" สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ปิ่นธรณีมีพระราชโองการถามพระนาคเสนว่า

"ภนฺเต นาคเสน" ข้าแต่พระนาคเสนผู้เจริญ

ธรรมสิ่งใดเล่า  เป็นมูลแห่งกาลอันเป็นอดีต ?

ธรรมสิ่งใดเล่า  เป็นมูลแห่งกาลอันเป็นอนาคต ?

ธรรมสิ่งใดเล่า  เป็นมูลแห่งกาล อันเป็นปัจจุบัน ?

นิมนต์วิสัชนา ให้แจ้งก่อน!

พระนาคเสนถวายพระพร ว่า "มหาราช" ดูรานะ มหาบพิตรพระราชสมภาร

ธรรมที่จะเป็นมูล แห่งกาลทั้ง ๓ คือ อดีต อนาคต ปัจจุบัน นั้น

ได้แก่ พระปฏิจจสมุปปาท

คือบทว่า อวิชฺชา ปจฺจย..นี้ตลอดไปจนจบ

นี้แหละ เป็นมูล แห่งกาลทั้ง ๓ นั้น

"ปุริมโกฏิ"

ที่สุดเบื้องต้นแห่งกาลทั้ง ๓ จะได้ปรากฏ หามิได้

ก็ที่สุดเบื้องต้น แห่งมูล แห่งกาลทั้ง ๓ ไม่ปรากฏนั้น

ได้แก่ เราท่านบังเกิดมานี้ เป็นรูป เป็นกาย เป็นจิต เป็นใจ แต่เมื่อไรมา ก็ไม่ปรากฏ

ถึงสมเด็จพระศรีสุคตทศพลญาณเจ้า เมื่อเปล่งพระญาณสอดส่องไปดู

เวไนยสรรพสัตว์ทั้งปวง

ว่าที่สุดเมื่อแรกจะตั้งเป็นรูปเป็นนามมานี้  แต่ครั้งไรมา

จะเล็งเห็นที่สุดเดิม หามิได้

มาทรงทราบ เข้าพระทัย แต่ว่า

"อิเม สพฺพสตฺตา" บรรดาสัตว์ทั้งหลายเหล่านี้

คือ เทพา มนุษย์ และสรรพสัตว์อื่นๆ นอกกว่านั้นก็ดี

บังเกิดมานี้ อาศัยอวิชชา บังปัญญาไว้

มิได้เห็นทางพระนิพพาน

ที่จะหาเดิมว่า ตั้งรูป ตั้งนาม ตั้งสังขารมาช้านานเท่าใดนั้น

ก็สุดสำคัญ ที่พระพุทธญาณจะกำหนดได้

ที่สุด ต้นเดิมแห่งสังขาร

นานกว่านาน เหลือที่พระญาณ จะกำหนดได้

ขอ บพิตร พระราชสมภาร พึงสันนิษฐาน

เข้าพระทัย ด้วยประการดังนี้

ฝ่ายสมเด็จพระเจ้ามิลินทร์บรมกษัตริย์ ได้ทรงฟังพระนาคเสน

ถวายวิสัชนาว่า

อวิชชา ปัจจยา..ฯ เป็นกาล ๓ คือ อดีต อนาคต ปัจจุบัน

ปัจจุบันนั้นจะมี ก็ อาศัย อวิชชา

เมื่อทรงทราบ ด้วยพระปรีชาญาณ ดังนี้แล้ว ก็สาธุการพระนาคเสนว่า

พระผู้เป็นเจ้า พยากรณ์แก้ปัญหานี้ สมควรในกาล บัดนี้.

จาก อัทธานปัญหา ที่ ๑ ตติยวรรค มิลินทปัญหาฉบับพิสดาร

(ถอดความเป็นภาษาไทยฉบับสมบูรณ์ ในรัชสมัย พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้า อยู่หัว พ.ศ ๒๓๖๗-๒๓๙๔  
ซึ่งยกย่องกันว่า เป็นฉบับที่สมบูรณ์ที่สุดในโลก  เพราะต้นฉบับโบราณสูญหายไปแล้ว ต้องอาศัยฉบับภาษาไทยนี้แปลกลับไปเป็นภาษาบาลี-มคธใหม่)

ข้อสังเกต;

๑.ปัญญาแห่งวิทยาศาสตร์เพื่อการค้นพบของชาวกรีกไอโอเนียน

(Ionion..อียอน>ยวนะ>โยนะ>โยนก...แคว้นโยนกสมัยพุทธกาล  คือ กรีกไอโอเนียน) 
เกิดจากการสันทนาการกับพระพุทธศาสนา ครับ

๒. เวลา เกิดจาก ปฏิจจสมุปปาท เป็นศัพท์เทคนิค ของเหตุเกิดแห่งทุกขฺ 
(ทุกขสมุทัย..ที่ขึ้นคำสวดว่า อวิชชา ปัจจยา สังขารา..สังขารา ปัจจยา วิญญาณัง ในงานสวดศพ..) 
เปิดเผย ให้เห็นว่า พระพุทธศาสนา ค้นพบว่า...จิต คือ ผู้ลำดับเหตุการณ์   

ลำดับเหตุการณ์ ก็คือ เวลา และเป็นที่มาของ ตัวเลข

วิทยาศาสตร์ที่ค้นพบเรื่องเวลา  ที่เรียกว่า Subjectivity of Time 

มีเฉพาะในวิทยาศาสตร์สัมพัทธภาพ แห่งคริสตศตวรรษที่ 20   เปิดเผยโดย ไอน์สไตน์ (ค.ศ.1905) เท่านั้น..
เป็นวิทยาศาสตร์สัมพัทธระหว่างพลังงานนิวเคลียร์และจริยธรรมที่โบราณกำหนดให้กับมนุษย์ โดยตรง 
ไม่มีในวิทยาศาสตร์นอกไปจากนี้ทั้งสิ้น...

..วิทยาศาสตร์แห่งพลังงานนิวเคลียร์ และ จริยธรรมแห่งอนุภาค....ครับ!!!

๓. ตามคำวิสัชนาใน อัทธานปัญหา นี้ เห็นชัดว่า..

ท่านอธิบาย  ความหมายของ ความไม่รู้ (อวิชชา) หมายถึง..

การไม่รู้..ที่พิสูจน์ จนถึงที่สุดแล้วว่า .." ไม่รู้ "

แต่..นักการศึกษาเมืองไทยพูดแบบนกแก้วเหมือนกันหมด  คือ 

นำไปมั่วกับความหมาย " การเห็นผิด (มิจฉาทิฏฐิ) " ครับ.

๔. ฉะนั้น  เมื่อรู้เรื่องของจิต  ย่อมต้องรู้เรื่องของปรากฏการณ์เวลา และการล็อคสนามเวลา (เจ้าชายสิทธัตถะแสดงไว้แล้วในใต้ร่มหว้า  ในราชพิธีแรกนาขวัญ  เมื่อครั้งอายุ ๗ ขวบ  อย่าบิดเบือนและเลี่ยงปาฏิหาริย์แห่งจิตครับ)  

ควบคุมจิตได้ ก็ควบคุมสนามเวลาได้ และควบคุมตัวเลขแห่งเหตุการณ์ต่างๆได้   

เป็นที่มาของ การรู้อดีต (บุพเพนิวาสานุสสติญาณ)   การรู้อนาคต (จุตูปปาตญาณ)   

สุดท้าย การดำรงอยู่ในขณะปัจจุบันด้วยคุณภาพแห่งสุขสูงสุด (อาสวขยญาณ)

หยุด..!!  คอร์รัปชั่นธรรม และคำสอนตามเป็นจริง ของพระพุทธศาสนากันได้แล้วครับ..

อย่าได้เลวทรามลงไปกว่าที่กำลังเป็นอยู่กันในขณะนี้เลย...

Atthanij Pokkasap รายงานจากขอนแก่น

08:19 น.ขึ้น ๑๓ ค่ำ เดือน ๑๐ วันอังคาร ๑๗ กันยายน พ.ศ.๒๕๕๖

...ชาวพุทธทุกวันนี้  มันเรียนอะไรกัน ครับ???!

พูดเป็นนกแก้วกันอยู่ได้   กำหนดจิต ๆๆๆๆๆๆๆๆ

รู้จักจิตกันจริงแล้วละหรือ?????????!

...จิตน่ะกระจายไร้สภาพอยู่ในลมหายใจเข้าลมหายใจออกที่ขาดๆหายๆตามกิเลส นู้นนน...รวบรวมง่ายตายละ..

...กลับไปที่ต้นเรื่อง จิต น่ะ เป็นแม่กุญแจ กาย ก๊ออ..ลูกกุญแจ...อะไรเอ่ย ลูกจัญไร ไชก้นแม่.?..
ไชเสร็จก็ต้องหารหัสเป็นรอยฟันหยัก เพื่อให้แม่กุญแจอ้า....แม่กุญแจ  ก็แค่ ปริตตารมมณา...ยังหาไม่เจอเลย...

                                                                                                   ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

  

* Story & Photos by  Atthanij Pokkasap