กรรมของวัฏฏะ

Atthanij Pokkasap  :

12:30 น.ขึ้น ๑๓ ค่ำ เดือน ๖

วันอาทิตย์ ที่ ๑๑ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๕๗

มาดู.."กรรมของวัฏฏะ" กันครับ;

พระอรหันต์(พระติสสะเถระผู้คุ้นการเข้าบ้าน)องค์หนึ่ง..

คุ้นเคยกับช่างแก้วอัญมณี(มณีการ)

พระราชาปเสนทิได้แก้วอัญมณีน้ำงามมาลูกหนึ่ง

สั่งให้ราชบุรุษนำมาให้ช่างแก้วอัญมณี

จัดการทำแก้วเครื่องประดับพระราชา

ในวันนั้น..

เป็นวันที่พระอรหันต์องค์นี้วิสาสะเข้าไปในบ้าน

ช่างแก้ว...และเป็นวันที่ช่างแก้วปล่อยให้นกกระเรียนเลี้ยง

ออกมาจากกรงเดินเล่นทั่วบ้าน

ช่างแก้วกำลังเถือเนื้อ วางแก้วมณีน้ำงามลงข้างเนื้อที่เถือ..

แก้วมณีน้ำงามจึงเปื้อนน้ำเลือดจากเนื้อที่เถือ

นกกระเรียนเห็นเข้าจึงจิกกลืนเข้าไปในกระเพาะ..

ช่างแก้วย้อนกลับมาหาแก้วมณีไม่พบ...

ไม่มีใครอยู่ขณะนั้นนอกจาก ตน นกกระเรียน และพระอรหันต์

จึงเชื่อเอาเองว่า..พระอรหันต์เป็นผู้ลักแก้วมณี

ด้วยอารมณ์โทสะถามพระอรหันต์ๆก็ตอบว่าท่านไม่ได้เอาไป

แม้ท่านจะเห็นอยู่ว่านกกะเรียนจิกกลืนลงไป

แต่เพราะกรุณานกกระเรียนเพราะถ้าพระอรหันต์บอกออกไป

นกกระเรียนก็จะต้องถูกนายช่างแก้วมณีฆ่า..

นายช่างแก้วมณีปักใจว่าผู้เอาแก้วมณีไปคือพระอรหันต์

เมื่อท่านปฏิเสธ ก็ไม่เชื่อใช้เชือกรัดศรีษะขันชะเนาะท่าน...ปางตาย

นกกระเรียนเห็นเลือดออกจากปากและศรีษะพระอรหันต์

จึงเดินเข้าจิกกิน..

นายช่างเตะนกกระเรียนกระเพาะแตก..นกกระเรียนตาย..

แก้วมณีพระราชากลิ้งออกจากกระเพาะนกกระเรียน

นายช่างแก้วมณีเห็นเหตการณ์ดังนั้นก็ตกใจรีบคลายชะเนาะ

ที่ขันรัดศรีษะพระอรหันต์กราบขอขมา

พระอรหันต์กล่าวว่า..ไม่มีใครผิด..เป็นกรรมของวัฏฏะ

เราอดโทษให้นายช่าง..

นายช่างแก้วขอโอกาสนิมนต์ท่านมาฉันภัตราหารในวันรุ่งขึ้น

แต่ท่านปฏิเสธ...

กลับไปดับขันธ์ปรินิพพานที่วัดในตอนค่ำนั้นเอง...

หลังการดับขันธ์นายช่างแก้วมณีก็ประสบทุกข์ร้อนเป็นอันมาก

กินไม่ได้นอนไม่หลับทุรนทุราย..สิ้นใจตามพระอรหันต์ไป...

ในเวลาไล่ๆกัน...

ความกรุณาของพระอรหันต์..นำมาซึ่งความตาย

ของทุกฝ่าย.....ไม่ว่าตัวท่านเอง นกกระเรียนที่ท่านกรุณาเอง

หรือแม้แต่นายช่างแก้วมณีที่ท่านถือวิสาสะคุ้นเคยด้วย..

กรุณาที่ไร้ปัญญา...เป็น "กรรมของวัฏฏะ"..

ตายโหงตายห่าตามกันหมด..ด้วยประการฉะนี้แล ฯ

"นายขยะ"

Atthanij Pokkasap

Atthanij Pokkasap  เมตตากรุณาโดยไม่คำนึงถึงกฎหมาย จารีตประเพณีกันต่อไปนะครับ...จะได้ตายกันให้หมดๆเสียที...

Ananya Navarak    มันเป็นเช่นนี้เอง

Mareep Nnag Yakkhanugann    อ่านไปมาทำไมมันดูแปลกจัง...คิดอย่างผมก็ว่าแม้พระอรหันต์ก็ตัดสินใจผิดหรือ...

Pam Intrara    อ่านครั้งเดียวเข้าใจว่า ความเมตตาค้ำจุนโลกา ได้พยายามรักษาชีวิต อื่น ด้วยชีวิตตนเอง เพื่อให้ความเมตตาคงอยู่ ส่วนอีกสองชีวิต คือ กรรม ??

Atthanij Pokkasap  เป็นกรรมผูกพัน...กรรมบางอย่างน่าจะใช้สติปัญญาแก้ไขได้แต่ไม่อาจทำได้...ทั้งที่สามารถ...ตามเนื้อหาถัดมาว่า นกกระเรียนมาเกิดในครรภ์ภรรยานายมณีการ...ด้วย.

Atthanij Pokkasap  แต่ที่ใช่ไปแล้ว..คือเก่งกันละ..อ่านแล้วเกิดปัญญาคิดตาม ครับ

Atthanij Pokkasap  พระอรหันต์ท่านก็ผิดพลาดได้ในสภาวะมนุษย์(อรหันต์เป็นตอนเข้าสมาบัต-อย่าลืม)ท่านวิสาสะเข้ามาคลุกคลีในบ้านมากไปด้วยครับ...ก่อนดับขันธ์ท่านเองก็กล่าวโทษการคลุกคลีบ้าน คลุกคลีปุถุชนด้วยครับ.

Ananya Navarak    ถ้างั้นต้องอยู่แบบสันโดษ หรือต่ะถึงจะไม่สมาบัด

Atthanij Pokkasap  สภาวะมนุษย์..ของพระอรหันต์ก็เป็นเช่นมนุษย์ธรรมดา...มีเจ็บมีป่วยได้..ท่านไม่ได้เข้าสมาธิเพื่อการได้สมาบัติ(ความเป็นพระอรหันต์ต้องเข้าสมาบัติในขณะสมาธิเท่านั้น)ตลอดทั้งวันเวลาที่เหลือ...เว้นแต่จะเข้า แบบ ๗ วัน ๗ คืนเอาอานิสงส์(ทำบุญได้ทันตาเห็น)มาแจกให้มนุษย์ที่ด้อยโอกาสที่สุดในสังคมที่ท่านอยู่...และความเก่งในการเข้าสมาบัติไม่ใช่จะคล่องและถนัดไปทุกองค์...ด้วย...ตรงนี้เป็นเรื่องที่ชาวพุทธปัจจุบันไม่มีการศึกษาเลย...และปฏิเสธที่จะศึกษาค้นคว้าด้วย...เพราะจะไปขัดแย้งกับการโฆษณาหลอกลวงของกลุ่มผลประโยชน์มากมายที่ใช้ศาสนาเป็นเครื่องมือหากิน..ไม่เว้นแม้แต่...เถรสมาคมเอง..!!!

วิษณุ สุดี    ผมเห็นฟ้องกับอาจารย์ครับในหัวข้อสภาวะมนุษย์..ของพระอรหันต์/ คำสอนที่เผยแพร่กันทั่วไปยังมีหลายเรื่องที่ตกสำรวจ วันนี้ผมกระจ่างมาก ขอบคุณอาจารย์ครับ

นาคเฝ้าคัมภีร์ นาคพิกลจริต นาคปิโลติ    เคยได้ยินว่ามีนกกาขโมยกินอาหารที่จะใส่บาจรเลยตกนรก(ไม่แน่ใจว่าขุมไหน) อันนี้เป็นกรรมรึเปล่าครับ?

Mareep Nnag Yakkhanugann    มันเป็นอย่างนี้เอง...ส่วนใหญ่ก็จะเข้าใจว่าเมื่อบรรลุขั้นสูงแล้ว...บุคคลนั้นก็จะดำรงค์สภาวะความเป็นพระอรหันต์ดุจผู้วิเศษอยู่ตลอดเวลา...แต่ก็จะสังเกตว่าหลายๆๆท่านก็ยังมีประวัติเจ็บป่วยหรือมีอาการเฉกเช่นคนธรรมดาทั่วไป...มีบางอย่างที่ผิดพลาดไปบ้าง...อย่างพระสารีบุตรยังให้กรรมฐานไม่ถูกจริตกับนายช่างทอง...พระสาคตะก็ดื่มสุราจากญาติโยมที่มาถวายให้เมื่อเสร็จศึกจากการปราบพญานาคจนเมามายนอนสลบ...แม้พระผู้มีพระภาคก็ทรงมีอาการเมื่อยเหมือนกัน(ได้ฟังจากพระไตรปิฎกตอนที่พระองค์ท่านทรงยืนฟังเหล่าสาวกคุยกันแล้วพระองค์ทรงกล่าวเปรยออกมาว่าเมื่อยหลัง)...

นาคเฝ้าคัมภีร์ นาคพิกลจริต นาคปิโลติ    ก็ไทยมัน...

Atthanij Pokkasap  ท่านก็ยกย่องไว้ชัดเจนเอตทัคคะผู้เลิศในการอยู่สุญญตสมาธิและเป็นเลิศในทักษิณาทาน(ทักขิไณยบคคล)คือ ท่าน สุภูติ...อันนี้แหละที่ท่านดำรงตนอยู่ในสภาวะอรหันต์มากที่สุดสมัยพุทธกาล...การศึกษาแบบไทยมันไม่ขยายอรรถ...นะ...เพราะไม่ถูกจริต...เพื่อการตลาด

Atthanij Pokkasap  เรื่องนกกาชิงอาหารนั้น..มันไปชิงจากบาตรพระอรหันต์ครับ...ไม่ใช่ชิงจากบาตรพระอลัชชี...

นาคเฝ้าคัมภีร์ นาคพิกลจริต นาคปิโลติ    ถึงไม่รู้ก็ผิด

Atthanij Pokkasap  ใช่แน่นอน..เนื้อหาข้างบน...พระอรหันต์ท่านผิดท่านจึงดับขันธ์ก่อนเวลาอันควร...ส่วนสัตว์ที่ท่านเมตตาคือ นกกระเรียน..และอุบาสิกาเมียนางช่างแก้ว...ผู้ห้ามผัวไมให้ทำร้ายท่านก็ได้ไปดีได้เป็นแม่ลูกกัน...ไป   ส่วนนายช่างแก้วก็ลงนรกไป...ครับ