จงหัดฝึกลมหายใจละเอียด

Atthanij Pokkasap  :

เมื่อรู้ระยะธรรมชาติตามเป็นจริงของลมหายใจยาว ลมหายใจสั้น ตามคุณภาพ ประสิทธิภาพแห่งสรีระร่างกายเฉพาะตนแล้ว

เมือ่ต้องเจอกับบรรยากาศร้อน อบอ้าว หรือแม้แต่ควันไฟ ไอเสียที่เป็นมลภาวะพิษในอากาศ

ก็..จงหัดฝึกลมหายใจละเอียด หัดหายใจรวยรินๆ ต่อเนื่องยาวๆสุดๆไว้

ความแผ่วเบาของลมหายใจที่ฝึกให้หายใจละเอียดมากๆด้วยสติ ด้วยความรู้สึกที่อยากทำให้ประณีตยิ่งๆขึ้น

ผู้ฝึก จะมีอุณหภูมิร่างกายค่อนข้างต่ำและคงที่พอดี ที่ไม่สะเทิ้นร้อน ไม่สะเทิ้นหนาว และไม่สูดเอาไอหมอกอันเป็นมลภาวะพิษเข้าไป...

นี่คืออานุภาพแห่ง ลมหายใจที่มีคุณภาพ ประสิทธิภาพ

ตามหลัก.. การรู้เนื่องด้วยกาย(กายานุปัสสนา)อันเป็นผลมาจาก

การฝึก อานาปานสติสมาธิ และ มหาสติปัฏฐานสูตร อย่างถูกต้อง..

เมื่อเข้าใจวิธีการปฏิบัติการหายใจตามนี้แล้ว ต่อไปแค่หายใจยาวๆ หายใจให้สุดๆ ทุกครั้ง ทั้งการหายใจเข้า การหายใจออก แค้นี้ก็มีร่างกายที่แข็งแรงผิดมนุษย์ที่หายใจตามกิเลสทั่วๆไปแล้ว ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงสมองที่ได้รับออกซิเจนจากอากาศอย่างเพียงพอ...

ปฐมคาถา กำเนิดคัมภีร์วิสุทธิมรรค

Atthanij Pokkasap  :

พึงได้โดยยาก อันท่านได้รับ

(ส ทุลพํ ลภ ลพิตวา..Sa dulabam labha labitva)

คือ การบรรพชา ในศาสนา พระชินสีห์

(ปพฺพชํ ชิน สาสเน..Pabbajam jina sasane)

ซึ่งเป็นทางอันเกษม มีประดับด้วยศีล เป็นต้น

(สีลาทิ สํคหํ เขมํ..Siladi samgaham khemam)

แต่ มรรคบริสุทธิ์ อันเที่ยงตรง

(อุ ชุํ มคฺคํ วิสุทฺธิยา..U jum maggam visuddhiya)

ท่านไม่รู้ การเพ่้ง ตามเป็นจริง

(ยถา ภูตํ อฌายติ..Yatha bhutam ajhayati)

แม้ท่านจะมีความใคร่ ปรารถนาความบริสุทธิ์

(สุทฺธิ กามาปิ เย อิธะ..Suddhi kamapi ye ida)

เพียงใดก็ตาม ท่านก็ไม่มีวันบรรลุความบริสุทธิ์

(วิสุทฺธึ นาทิ คจฺฉนฺติ..Visuddhim nadi gacchanti)

นั้นได้ โยคีเอ๋ย ไม่ว่าท่านจะมีฤทธิเพียงใดก็ตาม !!!

(วายา มนฺตาปิ โยคิโน..Vaya mantapi yogino)

ขนาดมหาฤาษี ผู้ทรงฌานสมาบัติสูงศักดิ์ ยังถูกพระพุทธศาสนา ท้าทายปรามาสเอาถึงขนาดนี้...

ขอถามทุกคนเถิดว่า มนุษย์ปุถุชน ที่ความรู้บิดเบี้ยวดังเช่นทุกวันนี้ มีอะไรเผยอเทียบเหล่าฤๅษี มหาฤษีในตำนานปรัมปราได้..

พวกท่านทั้งหลาย...นับเป็นตัวอะไร?????????!

ปฐมคาถา กำเนิดคัมภีร์วิสุทธิมรรค ครับ

กรรมของวัฏฏะ

Atthanij Pokkasap  :

12:30 น.ขึ้น ๑๓ ค่ำ เดือน ๖

วันอาทิตย์ ที่ ๑๑ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๕๗

มาดู.."กรรมของวัฏฏะ" กันครับ;

พระอรหันต์(พระติสสะเถระผู้คุ้นการเข้าบ้าน)องค์หนึ่ง..

คุ้นเคยกับช่างแก้วอัญมณี(มณีการ)

พระราชาปเสนทิได้แก้วอัญมณีน้ำงามมาลูกหนึ่ง

สั่งให้ราชบุรุษนำมาให้ช่างแก้วอัญมณี

จัดการทำแก้วเครื่องประดับพระราชา

ในวันนั้น..

เป็นวันที่พระอรหันต์องค์นี้วิสาสะเข้าไปในบ้าน

ช่างแก้ว...และเป็นวันที่ช่างแก้วปล่อยให้นกกระเรียนเลี้ยง

ออกมาจากกรงเดินเล่นทั่วบ้าน

ช่างแก้วกำลังเถือเนื้อ วางแก้วมณีน้ำงามลงข้างเนื้อที่เถือ..

แก้วมณีน้ำงามจึงเปื้อนน้ำเลือดจากเนื้อที่เถือ

นกกระเรียนเห็นเข้าจึงจิกกลืนเข้าไปในกระเพาะ..

ช่างแก้วย้อนกลับมาหาแก้วมณีไม่พบ...

ไม่มีใครอยู่ขณะนั้นนอกจาก ตน นกกระเรียน และพระอรหันต์

จึงเชื่อเอาเองว่า..พระอรหันต์เป็นผู้ลักแก้วมณี

ด้วยอารมณ์โทสะถามพระอรหันต์ๆก็ตอบว่าท่านไม่ได้เอาไป

แม้ท่านจะเห็นอยู่ว่านกกะเรียนจิกกลืนลงไป

แต่เพราะกรุณานกกระเรียนเพราะถ้าพระอรหันต์บอกออกไป

นกกระเรียนก็จะต้องถูกนายช่างแก้วมณีฆ่า..

นายช่างแก้วมณีปักใจว่าผู้เอาแก้วมณีไปคือพระอรหันต์

เมื่อท่านปฏิเสธ ก็ไม่เชื่อใช้เชือกรัดศรีษะขันชะเนาะท่าน...ปางตาย

นกกระเรียนเห็นเลือดออกจากปากและศรีษะพระอรหันต์

จึงเดินเข้าจิกกิน..

นายช่างเตะนกกระเรียนกระเพาะแตก..นกกระเรียนตาย..

แก้วมณีพระราชากลิ้งออกจากกระเพาะนกกระเรียน

นายช่างแก้วมณีเห็นเหตการณ์ดังนั้นก็ตกใจรีบคลายชะเนาะ

ที่ขันรัดศรีษะพระอรหันต์กราบขอขมา

พระอรหันต์กล่าวว่า..ไม่มีใครผิด..เป็นกรรมของวัฏฏะ

เราอดโทษให้นายช่าง..

นายช่างแก้วขอโอกาสนิมนต์ท่านมาฉันภัตราหารในวันรุ่งขึ้น

แต่ท่านปฏิเสธ...

กลับไปดับขันธ์ปรินิพพานที่วัดในตอนค่ำนั้นเอง...

หลังการดับขันธ์นายช่างแก้วมณีก็ประสบทุกข์ร้อนเป็นอันมาก

กินไม่ได้นอนไม่หลับทุรนทุราย..สิ้นใจตามพระอรหันต์ไป...

ในเวลาไล่ๆกัน...

ความกรุณาของพระอรหันต์..นำมาซึ่งความตาย

ของทุกฝ่าย.....ไม่ว่าตัวท่านเอง นกกระเรียนที่ท่านกรุณาเอง

หรือแม้แต่นายช่างแก้วมณีที่ท่านถือวิสาสะคุ้นเคยด้วย..

กรุณาที่ไร้ปัญญา...เป็น "กรรมของวัฏฏะ"..

ตายโหงตายห่าตามกันหมด..ด้วยประการฉะนี้แล ฯ

"นายขยะ"

Atthanij Pokkasap

Atthanij Pokkasap  เมตตากรุณาโดยไม่คำนึงถึงกฎหมาย จารีตประเพณีกันต่อไปนะครับ...จะได้ตายกันให้หมดๆเสียที...

Ananya Navarak    มันเป็นเช่นนี้เอง

Mareep Nnag Yakkhanugann    อ่านไปมาทำไมมันดูแปลกจัง...คิดอย่างผมก็ว่าแม้พระอรหันต์ก็ตัดสินใจผิดหรือ...

Pam Intrara    อ่านครั้งเดียวเข้าใจว่า ความเมตตาค้ำจุนโลกา ได้พยายามรักษาชีวิต อื่น ด้วยชีวิตตนเอง เพื่อให้ความเมตตาคงอยู่ ส่วนอีกสองชีวิต คือ กรรม ??

Atthanij Pokkasap  เป็นกรรมผูกพัน...กรรมบางอย่างน่าจะใช้สติปัญญาแก้ไขได้แต่ไม่อาจทำได้...ทั้งที่สามารถ...ตามเนื้อหาถัดมาว่า นกกระเรียนมาเกิดในครรภ์ภรรยานายมณีการ...ด้วย.

Atthanij Pokkasap  แต่ที่ใช่ไปแล้ว..คือเก่งกันละ..อ่านแล้วเกิดปัญญาคิดตาม ครับ

Atthanij Pokkasap  พระอรหันต์ท่านก็ผิดพลาดได้ในสภาวะมนุษย์(อรหันต์เป็นตอนเข้าสมาบัต-อย่าลืม)ท่านวิสาสะเข้ามาคลุกคลีในบ้านมากไปด้วยครับ...ก่อนดับขันธ์ท่านเองก็กล่าวโทษการคลุกคลีบ้าน คลุกคลีปุถุชนด้วยครับ.

Ananya Navarak    ถ้างั้นต้องอยู่แบบสันโดษ หรือต่ะถึงจะไม่สมาบัด

Atthanij Pokkasap  สภาวะมนุษย์..ของพระอรหันต์ก็เป็นเช่นมนุษย์ธรรมดา...มีเจ็บมีป่วยได้..ท่านไม่ได้เข้าสมาธิเพื่อการได้สมาบัติ(ความเป็นพระอรหันต์ต้องเข้าสมาบัติในขณะสมาธิเท่านั้น)ตลอดทั้งวันเวลาที่เหลือ...เว้นแต่จะเข้า แบบ ๗ วัน ๗ คืนเอาอานิสงส์(ทำบุญได้ทันตาเห็น)มาแจกให้มนุษย์ที่ด้อยโอกาสที่สุดในสังคมที่ท่านอยู่...และความเก่งในการเข้าสมาบัติไม่ใช่จะคล่องและถนัดไปทุกองค์...ด้วย...ตรงนี้เป็นเรื่องที่ชาวพุทธปัจจุบันไม่มีการศึกษาเลย...และปฏิเสธที่จะศึกษาค้นคว้าด้วย...เพราะจะไปขัดแย้งกับการโฆษณาหลอกลวงของกลุ่มผลประโยชน์มากมายที่ใช้ศาสนาเป็นเครื่องมือหากิน..ไม่เว้นแม้แต่...เถรสมาคมเอง..!!!

วิษณุ สุดี    ผมเห็นฟ้องกับอาจารย์ครับในหัวข้อสภาวะมนุษย์..ของพระอรหันต์/ คำสอนที่เผยแพร่กันทั่วไปยังมีหลายเรื่องที่ตกสำรวจ วันนี้ผมกระจ่างมาก ขอบคุณอาจารย์ครับ

นาคเฝ้าคัมภีร์ นาคพิกลจริต นาคปิโลติ    เคยได้ยินว่ามีนกกาขโมยกินอาหารที่จะใส่บาจรเลยตกนรก(ไม่แน่ใจว่าขุมไหน) อันนี้เป็นกรรมรึเปล่าครับ?

Mareep Nnag Yakkhanugann    มันเป็นอย่างนี้เอง...ส่วนใหญ่ก็จะเข้าใจว่าเมื่อบรรลุขั้นสูงแล้ว...บุคคลนั้นก็จะดำรงค์สภาวะความเป็นพระอรหันต์ดุจผู้วิเศษอยู่ตลอดเวลา...แต่ก็จะสังเกตว่าหลายๆๆท่านก็ยังมีประวัติเจ็บป่วยหรือมีอาการเฉกเช่นคนธรรมดาทั่วไป...มีบางอย่างที่ผิดพลาดไปบ้าง...อย่างพระสารีบุตรยังให้กรรมฐานไม่ถูกจริตกับนายช่างทอง...พระสาคตะก็ดื่มสุราจากญาติโยมที่มาถวายให้เมื่อเสร็จศึกจากการปราบพญานาคจนเมามายนอนสลบ...แม้พระผู้มีพระภาคก็ทรงมีอาการเมื่อยเหมือนกัน(ได้ฟังจากพระไตรปิฎกตอนที่พระองค์ท่านทรงยืนฟังเหล่าสาวกคุยกันแล้วพระองค์ทรงกล่าวเปรยออกมาว่าเมื่อยหลัง)...

นาคเฝ้าคัมภีร์ นาคพิกลจริต นาคปิโลติ    ก็ไทยมัน...

Atthanij Pokkasap  ท่านก็ยกย่องไว้ชัดเจนเอตทัคคะผู้เลิศในการอยู่สุญญตสมาธิและเป็นเลิศในทักษิณาทาน(ทักขิไณยบคคล)คือ ท่าน สุภูติ...อันนี้แหละที่ท่านดำรงตนอยู่ในสภาวะอรหันต์มากที่สุดสมัยพุทธกาล...การศึกษาแบบไทยมันไม่ขยายอรรถ...นะ...เพราะไม่ถูกจริต...เพื่อการตลาด

Atthanij Pokkasap  เรื่องนกกาชิงอาหารนั้น..มันไปชิงจากบาตรพระอรหันต์ครับ...ไม่ใช่ชิงจากบาตรพระอลัชชี...

นาคเฝ้าคัมภีร์ นาคพิกลจริต นาคปิโลติ    ถึงไม่รู้ก็ผิด

Atthanij Pokkasap  ใช่แน่นอน..เนื้อหาข้างบน...พระอรหันต์ท่านผิดท่านจึงดับขันธ์ก่อนเวลาอันควร...ส่วนสัตว์ที่ท่านเมตตาคือ นกกระเรียน..และอุบาสิกาเมียนางช่างแก้ว...ผู้ห้ามผัวไมให้ทำร้ายท่านก็ได้ไปดีได้เป็นแม่ลูกกัน...ไป   ส่วนนายช่างแก้วก็ลงนรกไป...ครับ

ตรรกะคณิตศาสตร์ ตอนที่ ๒

Atthanij Pokkasap  :

ปาฏิหาริย์ในพระพุทธศาสนา

โดย ตรรกะคณิตศาสตร์ ตอนที่ ๒

ในการปฏิบัติธรรม หากไม่มีภาพในใจตามความหมายของปรัชญาคณิตศาสตร์  คือภาพในใจตามเป็นจริง  การบรรลุธรรมตามขั้นตอนของพระพุทธศาสนา..ย่อมเกิดขึ้นไม่ได้

ที่สำคัญ..ญานพื้นฐานว่าด้วยการหยั่งรู้อนาคต(อนาคตังสญาณ)

การหยั่งรู้จิตใจผู้อื่น(เจโตปริยาญาณ)  เป็นปาฏิหาริย์ติดมากับธรรมที่บรรลุ   

ท่านจึงเรียกว่า คุณธรรม หรือคุณวิเศษที่มาโดยมรรค..!!!

พระ..พระ เลิกมั่วเลิกคอร์รัปชั่นธรรมกันมั่ง  ก็จะเป็นกุศลกับการห่มผ้าเหลืองของพระ..นะครับ !!!

Atthanij Pokkasap  กรรมฐาน..ย่อมเปิดเผยได้ทั่วไปแก่ผู้ไฝ่รู้ ครับ

Atthanij Pokkasap  อาการ ๓๒ (ทวัตติงสาการ)

บริกรรมจนเกิดการเห็นภาพในใจในร่างกายตนเอง

นี่คือได้ปฐมฌาน(ฌาน๑) + ไตรลักษณ์ = พระอนาคามี ครับ

การบริกรรมบรรลุได้สุดที่ปฐมฌานครับ

พระอย่ามั่ว...

เกจิอาจารย์ทั้งหลายอย่าแย่งไปเป็นเปรตห่มจีวรไหม้ไฟกว่าที่กำลังเป็นอยู่กันเลย..ขอบิณฑบาตละคร้าบบบ

Atthanij Pokkasap  เห็นความหมายของ "คุณธรรม" กันนะครับว่าภาษาไทยมันเอามาใช้มั่วและต่ำขนาดไหน

คุณธรรมเป็นเรื่องคุณวิเศษของธรรมที่ได้ ที่บรรลุ มีชั้นมีขั้นมีระดับครับ

แต่พระและผู้รู้ไทย-ไทย..มั่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆหมดเลย

Atthanij Pokkasap  เห็นความสำคัญของคุณภาพอาหารเพื่อการบรรลุธรรมนะครับ

ตรรกะคณิตศาสตร์ ตอนที่ ๑

Atthanij Pokkasap  :

ปาฏิหาริย์ในพระพุทธศาสนา

โดย ตรรกะคณิตศาสตร์ ตอนที่ ๑

ปรัชญาคณิตศาสตร์ โดยนักคณิตศาสตร์ในคริสตศตวรรษที่ 20

ได้อธิบายความหมายของ "เหตุผล ที่ถูกต้อง" ไว้ว่า...

เหตุผลที่ถูกต้อง คือ ตรรกะที่มาจากภาพในใจ(Thoughtographic)ที่เกิดจากประสบการณ์

ในชีวิตจริง

อธิบายเปรียบเทียบ;

ประสบการณ์ในชีวิตจริงนี้  

ตรงกับที่พระพุทธศาสนาเรียกว่า "สุตมยปัญญา" ปัญญาขั้นที่ ๒ ในปัญญา ๓ ขั้น

แต่.. ภาพในใจ(Thoughtographic)ที่นักคณิตศาสตร์กล่าวถึงนี้  

ตรงกับปัญญาขั้นที่ ๑ จินตามยปัญญา..

สุตมยปัญญาที่ย้อนกลับไปพัฒนาจินตามยปัญญาได้ก็ด้วย..ประสบการณ์ในชีวิตจริง ณ ที่ใดที่หนึ่ง(กลับไปพิเคราะห์..วาทะของ.วิลเลียม เจมส์..สิ่งทีมีอยู่จริงย่อมถูกประสบได้ และที่ประสบแล้วย่อมมีอยู่จริง)

หมายถึง..ในการปฏิบัติธรรมนั้น จะมากำหนดจิตให้รู้ก่อน..ไม่ได้..ครับ !!!

Atthanij Pokkasap   หากไม่เข้าใจปรากฎการณ์ของภาพในใจตามระบบปรัชญาคณิตศาสตร์เหตุผลมันจะมั่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...เพราะไม่มีเหตผลจริง...ผล.มะเร็งแดกสมอง ไม่ก็..เส้นเลือดสมองแตก เส้นเลือดสมองอุตตัน นี้เป็นผลกรรมของพวกเหตผลไม่เป็นไปตามความจริง    ภาพในใจตามปรัชญาคณิตศาสตร์นี้ คือ จินตามยปัญญา...ภาพจากปัญญาของจิตระดับสัญชาตญาน คือ

จิตบริสุทธิ์พื้นๆที่ยังไม่ใช่ระดับสมาธิตามความหมายของพระพุทธศาสนา...

พวกชอบอ้างเหตุผลแต่มั่ว...จับต้นชนปลายไม่ได้เพราะมันไม่มีภาพในใจ...และที่มันไม่มีภาพในใจเพราะ..มันไม่มีประสบการณ์ในการทำตามเหตุผลที่มันอ้าง...เห็นทั้งแผ่นดินครับ...

ภาพในใจเป็นพื้นฐานของการฝึกฝนสมาธิชั้นสูง(ภาวนามยปัญญา)...หลักสูตรกรรมฐานของพระมันมั่วมาเป็นร้อยๆปีแล้ว...

อำนาจคิดหาเหตุผลในเชิงคณิตศาสตร์ เป็นอำนาจจิตระดับหนึ่ง