ความเป็นมาของ อนุโมทนากถา
ที่พระแสดง หลังรับบิณฑบาต
และ เหตุบุญทานอื่นๆ
ที่พระแสดง หลังรับบิณฑบาต
และ เหตุบุญทานอื่นๆ
อนุโมทนากถา แปลว่า
การกล่าวแสดงรับ..เนื่องด้วยความยินดี(ในบุญทาน
ของปฏิคคาหก...ผู้ถวายด้วยศรัทธาในเหตุผลของบุญทานนั้นๆ) มักมีการนำไปปะปนสับสน
ว่าเป็นการแสดงธรรม กันบ่อยครั้ง
บทขึ้นต้น "ยะถา"...นั้น คือการบอกเล่าแบบอุปมา
เนื้อความจริงๆ คือ ตอน...
อิจฉิตัง ปัตถิตัง ตุมหัง,
...สิ่งที่ต้องการแล้ว ปรารถนาแล้ว
ขิปปะเมวะ สมิชฌะตุ,
....จงพลันสำเร็จแก่ท่าน
สัพเพปุเรนตุ สังกัปปา
...ขอความดำริทั้งปวง จงเต็ม
จันโท ปัณณะระโส ยะถา
...ดังดวงจันทร์ ซึ่งมีในดิถีขึ้น ๑๕ ค่ำ
มะณิ โชติระโส ยะถาฯ
...ดังดวงแก้วมณี ชื่อ โชติรส เทอญฯ
แก้วโชติรสมณี
เป็นแก้ววิเศษในประวัติศาสตร์ดึกดำบรรพ์ของชาวพุทธโบราณ ตามชื่อคือ
เพียงแสงสว่างอันโชติช่วงของดวงแก้ว
ก็ให้รสล้ำค่าคืออารมณ์ปิติอิ่มเต็มแก่ผู้ได้เห็น...จึงชื่อว่า
"โชติรส"
และท่านก็ยืนยันบอกเล่าไว้ชัดเจนว่า...
เป็นคาถาอนุโมทนา ของพระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลายมาก่อนหน้า
ซึ่งประวัติของพระปัจเจกพุทธเจ้านั้น มีปรากฏอยู่ทั่วไปใน เถระ-เถรีคาถา เถราปทาน และชาดก ซึ่งล้วนเป็นประวัติศาสตร์ดึกดำบรรพ์ของพระพุทธศาสนา ทั้งสิ้น
เป็นคาถาอนุโมทนา ของพระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลายมาก่อนหน้า
ซึ่งประวัติของพระปัจเจกพุทธเจ้านั้น มีปรากฏอยู่ทั่วไปใน เถระ-เถรีคาถา เถราปทาน และชาดก ซึ่งล้วนเป็นประวัติศาสตร์ดึกดำบรรพ์ของพระพุทธศาสนา ทั้งสิ้น
ผู้สวด หรือที่ปัจจุบันมักเรียกว่า พระให้พร..นี้
เมื่อเข้าใจความหมาย เวลากล่าวแสดง พึงกำหนดภาพ ดวงแก้วแห่งความปีติอิ่มเอมนี้ผ่านน้ำเสียงแผ่ไปให้ผู้นมัสการรับ...จะได้รับรสชาติเต็มๆของกุศลจิต ครับ
เมื่อเข้าใจความหมาย เวลากล่าวแสดง พึงกำหนดภาพ ดวงแก้วแห่งความปีติอิ่มเอมนี้ผ่านน้ำเสียงแผ่ไปให้ผู้นมัสการรับ...จะได้รับรสชาติเต็มๆของกุศลจิต ครับ
อย่าสักแต่กล่าวกถาด้วยจิตที่กระด้างและแห้งแล้งอยู่ เลย....
ขอ แค่นี้ล่ะครับ !!!
