













อ.อัตถนิชย์ โภคทรัพย์
12 กุมภาพันธ์ 2018 ·
#การค้นพบโลกของพระพุทธศาสนา
๏ เมื่ออายตนะภายใน และภายนอกเกิดขึ้น
โลกจึงเกิดขึ้น
๏ โลก ย่อมกระทำการเชยชิดในอายตนะภายใน และภายนอกฯ
๏ โลก เดือดร้อน เพราะยึดถืออายตนะภายใน และภายนอกฯ
๏ อุปาทานที่เป็นเหตุเดือดร้อนในโลก คือ กามคุณ ๕ มีใจ
เป็นที่ ๖ฯ
๏ การคลายความพอใจในกามคุณ ๕ ย่อมพ้นทุกข์ เป็นธรรมชาติ
เครื่องออกจากโลก ๚๛
จาก ข้อ (๓๐๙) ๏ #เหมวตสูตร ๚๛ สุตตนิบาต ขุททกนิกาย พระไตรปิฎก สยามรัฐ เล่ม ๒๕/๔๕
ขยายความศัพท์เท็คนิค แบบ Bio-Quantum Physics :--
1. #อายตนะภายใน
อายตนะ แปลว่า สนามแรง (Force Field) คือ
พื้นที่-ที่เกิดคลื่นพลังงานสั่นสะเทือน (Vibration) ภายใน ได้แก่
ตา-จักขุ หู-โสต จมูก-ฆานะ ลิ้น-ชิวหา กาย-กายะ
พลังงานที่เกิด เรียกว่า
อาการรู้ทางตา-จักขุวิญญาณ
อาการรู้ทางหู-โสตวิญญาณ
อาการรู้ทางจมูก-ฆานวิญญาณ
อาการรู้ทางลิ้น-ชิวหาวิญญาณ
อาการรู้ทางกาย-กายวิญญาณ
เมื่อเรียกโดยขอบเขตหน้าที่การทำงานด้วยระบบประสาท พระพุทธศาสนาเรียกว่า
"#อินทรีย์ทั้ง๕"..
เป็นที่มาของ #กายสังเคราะห์จิต (นามรูปเป็นปัจจัยให้เกิดวิญญาณในวงจรปฏิจจสมุปปาท) และการสร้างพลังงานรู้สึก ที่เรียกว่า #กามคุณ๕
มีใจเป็นที่ ๖ ( มโนวิญญาณ) ซึ่งเป็นอุปาทาน..อุบัติพร้อมๆกับ จักขุวิญญาณ โสต~...ฯลฯ
เป็นตัวสร้างอำนาจเกาะเกี่ยว ที่มาของอุปมา #จิตเหมือนลิง
2. #อายตนะภายนอก ตรงกับศัพท์จิตวิทยาที่ว่า #สิ่งเร้า(Stimulus) ได้แก่ รูป-เสียง-กลิ่น-รส-โผฏฐัพพะ(สัมผัสทางกาย) ไม่ใช่ตัวกาม
แต่เป็นเพียง #วัตถุกาม ที่ก่อให้เกิด #กิเลสกาม...
คือ ความพอใจ-ไม่พอใจ-พอใจก็ไม่ใช่-ไม่พอใจก็ไม่ใช่
เป็นที่มาของอำนาจความคิดเชื่อมโยง แก่ #มโนวิญญาณ..
ใน #วิญญาณเป็นปัจจัยให้เกิดนามรูป โครงสร้างสำคัญของ #ปฏิจจสมุปปาท
3. การคลายความพอใจในกามคุณ ๕
จึงจำเป็นต้องเข้าถึง จุดกำเนิดของสนามพลังงาน
คืออายตนะภายในทั้ง ๕ กับ ใจที่ตั้งของ มโนธาตุ/มโนวิญญาณธาตุ
คือ #มนายตนะ ( Mind over Force Field) ที่มาของมโนวิญญาณ
ที่เกิดพร้อม จักขุวิญาณ-โสตวิญญาณ-ฆานวิญญาณ-ชิวหาวิญญาณ-กายวิญญาณ
#ปัญญาญาณตรงนี้ต้องอาศัยจิตบริสุทธิ์ที่ทรงพลัง
คือ มนายตนะที่ถูกตัดตอนไม่ให้เกิดมโนวิญญาณขึ้นมาพร้อมกับ วิญญาณของอายตนะภายในทั้ง ๕ ความสามารถตัดตอนได้
จึงเป็นที่มาของ #อุตริมนุสสธรรม กับโลกแห่งความแท้จริง ตามที่ปรัชญาวิทยาศาสตร์ก้าวหน้าแห่งคริสตศตวรรษที่ 20 ฉงนฉงาย
และชาวพุทธโบราณเรียกการสื่อสารนอกขอบเขตอายตนะเหล่านี้ว่า #ปรมัตถสัจจบัญญัติ
(ในขอบเขต เรียกว่า #สมมุติสัจจบัญญัติ)